علم نانو در هوانوردی

نویسنده : امیر علی میر محمودی 

آیا علم نانو در صنعت هوانوردی کاربردی دارد ؟

فناوری نانو به معنی ساخت مهندسى مواد در ابعاد اتمي _ ملکولی است که نتیجه ساخت موادی با خواص متفاوت در ابعاد نانو است؛ به بيان ديگر اگر ماده ای را تا حد يک دانه شكر کوچک کنیم، خواص آن تقريبا مشابه همان ماده اوليه است؛ اما  وقتی ميزان کوچک تر شدن به ابعاد نانومتر برسد، خواص ماده به گونه ای تغيير می‌کند که دیگر قوانين معمولی فیزیک خواص آن را توجيه نمی‌کند زيرا اين تغييرات می‌توانند شامل تغییر رنگ، شفافيت، واکنش پذیری و خواص مغناطیسی و... باشد، برای مثال رنگ نانو ذرات طلا می‌توانند آبی، زرد یا قرمز باشد و یا نقطه ذوب قطعه نانویی طلا ۴۲۷ سانتی گراد است در صورتی که نقطه ذوب طلای معمولی ۱۰۶۲ سانتی گراد است.

علم نانو در صنعت هوانوردی کاربرد متنوعی دارد 

که به بهبود عملکرد، کاهش هزینه ها و افزایش ایمنی کمک می‌کند.

با استفاده از نانو مواد، می‌توان هواپیما ها را سبک تر و در عین حال مقاوم‌تر ساخت.

 این مواد نانو‌کامپوزیتی می‌توانند استحکام بیشتری نسبت به مواد  سنتی  داشته باشند و وزن کلی هواپیما را کاهش دهند.

در هوانوردی، پوشش‌های نانو برای مقابله با خوردگی ناشی از شرایط سخت محیطی و جلو گیری از یخ زدن بخش‌های مختلف هواپیما کاربرد دارند. این پوشش‌ها به مقاومت بیشتر و کاهش نیاز به تعمیرات کمک می‌کنند.

نانو تکنولوژی می‌تواند در طراحی موتورهای هواپیما نقش داشته باشد. استفاده از نانو مواد در سیستم‌های حرارتی و همچنین بهینه‌سازی سوخت، می‌تواند باعث کارایی بالاتر و مصرف سوخت کمتر شود.

نانو سنسورها می‌توانند برای نظارت بر شرایط مختلف هواپیما مانند فشار، دما، لرزش و دیگر پارامترها در زمان واقعی استفاده شوند. این سنسورها به افزایش ایمنی پرواز کمک می‌کنند.

 برخی از نانو مواد به گونه‌ای طراحی شده‌اند که می‌توانند به طور خودکار آسیب‌های کوچک را ترمیم کنند. این می‌تواند در کاهش زمان و هزینه‌های تعمیر و نگهداری هواپیماها مؤثر باشد.

در کل، استفاده از علم نانو می‌تواند به پیشرفته قابل توجهی در صنعت هوانوردی منجر شود که هم به افزایش کارایی و هم به بهبود ایمنی کمک می‌کند.

در موشک ها و فضاپیما ها مواد نانو ای باعث کاهش وزن قابل توجهی خواهند شد.

این فناوری در آینده موجب بهبود نسبت وزنی محموله های فضایی به وزن موشک پرتاب کننده خواهند شد.

بهبود این نسبت، به ۹ برابر مقدار کنونی بسیار قابل دسترس خواهد بود.