مقرررات مربوط به میزان آلودگی صوتی وسایل پرنده

نویسنده: ایلیاشکیبانژاد و محمد جعفری

زمانی که صحبت از آلودگی صوتی هواپیما میشود، معمولا اولین عامل آلوده کننده ای که به ذهن میرسد ، صدای غرش موتور های جت است اما بدنه و خصوصا بال ها نیز سر و صدای زیادی تولید میکنند که به دلیل جریان باد روی آنهاست و زمانی که هواپیما با سرعت کم و در ارتفاع پایین پرواز میکند این صدا به بیشترین حد خود میرسد .آلودگی صوتی هواپیما به صدای تولید شده توسط هواپیما در حین پرواز اطلاق می شود که با چندین اثر منفی سلامتی ناشی از استرس، از اختلالات خواب گرفته تا اختلالات قلبی عروقی، همراه بوده است. دولت‌ها کنترل‌های گسترده‌ای را وضع کرده‌اند که برای طراحان، سازندگان و اپراتورهای هواپیما اعمال می‌شود، که منجر به بهبود رویه‌ها و کاهش آلودگی می‌شود.

سر و صدای هواپیما مهم ترین علت واکنش نامطلوب جامعه مربوط به بهره برداری و گسترش فرودگاه ها می باشد. انتظار می رود در آینده قابل پیش بینی این وضعیت در اکثر مناطق جهان باقی بماند. بنابراین، محدود کردن یا کاهش تعداد افرادی که تحت تأثیر نویزو سروصدا قابل توجه هواپیما قرار می گیرند، یکی از اولویت های اصلی ایکائو و یکی از اهداف کلیدی زیست محیطی سازمان است.

سازمان هوانوردی فدرال (FAA) حداکثر سطح سر و صدایی را که یک هواپیمای غیرنظامی منفرد می تواند از طریق الزام هواپیما به رعایت استانداردهای صدور گواهینامه صدا انجام دهد را تنظیم کند. این استانداردها تغییرات در الزامات حداکثر سطح نویز را با تعیین "مرحله" تعیین می کنند.

هر هواپیمایی که برای صلاحیت پرواز در ایالات متحده تأیید شده باشد، برای دریافت گواهینامه صدا باید با الزامات استاندارد نویز مطابقت داشته باشد. گواهینامه نویز تضمین می کند که جدیدترین فناوری کاهش نویز ایمن و قابل پرواز در طراحی هواپیما گنجانده شده است و کاهش نویز را که جوامع تجربه می کنند را امکان پذیر می کند.

با رشد فناوری کاهش نویزو صدا ، FAA با جامعه بین المللی همکاری می کند تا تعیین کند که آیا استاندارد نویز قوی تری نیاز است یا خیر. اگر چنین است، جامعه بین المللی از طریق سازمان بین المللی هوانوردی غیرنظامی ( ایکائو )، تجزیه و تحلیل جامعی را برای تعیین آن استاندارد جدید انجام می دهد.

رویکرد متعادل شامل شناسایی مشکل نویزو صدا  در یک فرودگاه خاص و تجزیه و تحلیل اقدامات مختلف برای کاهش نویز از طریق کاوش در اقدامات مختلف است که می‌تواند به چهار عنصر اصلی طبقه‌بندی شود که در شکل زیر شرح داده شده است. هدف، رسیدگی به مشکلات نویز در یک فرودگاه است. بر اساس فرودگاه های فردی و شناسایی اقدامات مرتبط با سر و صدا که با استفاده از معیارهای عینی و قابل اندازه گیری به حداکثر سود زیست محیطی به صورت مقرون به صرفه می رسد.

1 . کاهش نویز در منبع (استانداردهای فناوری)

2 . برنامه ریزی و مدیریت کاربری اراضی

3 . رویه های عملیاتی کاهش نویز

4 . محدودیت های عملیاتی

تولید صدا به سه دسته تقسیم می شود:

نویز مکانیکی - چرخش قطعات موتور، زمانی که پره های فن به سرعت مافوق صوت می رسند، بیشتر قابل توجه است.

سر و صدای آیرودینامیکی - از جریان هوا در اطراف سطوح هواپیما، به ویژه در هنگام پرواز، با سرعت بالا.

سر و صدای سیستم های هواپیما - سیستم های فشار و تهویه کابین و کابین، و واحدهای نیروی کمکی.

صدای هواپیما، آلودگی صوتی تولید شده توسط هواپیما یا اجزای آن است؛ برروی زمین در هنگام پارک کردن، مانند واحدهای برق کمکی، در حین تاکسی، هنگام چرخش ملخ و اگزوز جت، در هنگام برخاستن، پرواز بیش از حد در طول مسیر یا هنگام فرود. یک هواپیمای متحرک شامل موتور جت یا ملخ، باعث فشرده شدن هوا می‌شود و حرکت مولکول‌های هوا را تولید می‌کند. این حرکت به صورت امواج فشار در هوا منتشر می شود. اگر این امواج فشار به اندازه کافی قوی و در محدوده فرکانس قابل شنیدن باشند، حس شنوایی تولید می شود. انواع مختلف هواپیما سطح نویز و فرکانس متفاوتی دارند.

در ایالات متحده، از زمانی که سر و صدای هوانوردی در اواخر دهه 1960 به یک موضوع عمومی تبدیل شد، دولت ها کنترل های قانونی را وضع کردند. طراحان، سازندگان و اپراتورهای هواپیما هواپیماهای ساکت‌تر و روش‌های عملیاتی بهتری را توسعه داده‌اند. به عنوان مثال، موتورهای توربوفن بای پس بالا مدرن ، بی صداتر از توربوفن های توربوجت و توربوفن های بای پس پایین دهه 1960 هستند. اول، گواهینامه هواپیما FAA به کاهش نویز دست یافت که به عنوان هواپیمای "مرحله 3" طبقه بندی شد. که به گواهینامه نویز "مرحله 4" ارتقا یافته است که منجر به هواپیماهای ساکت تر می شود. این امر به رغم افزایش رشد ترافیک و محبوبیت منجر به قرار گرفتن در معرض نویز کمتری شده است.

صدای هواپیما در لحظه برخاستن و نشستن از صد دسی‌بل تجاوز میکند . هواپیماهایی که در حال نشستن هستند هنگامی که ارتفاع آنها کمتر از شصت متر میشود صدای بیشتر از صد دسی‌بل تولید میکند.

بر اساس آمار 25000000 نفر در معرض خطرات سلامتی (فشار خون ، انسداد شرئان خون و ...) ناشی از سر و صدای اطراف خود هستند.

در دهه 1980، کنگره ایالات متحده به FAA اجازه داد تا برنامه هایی برای عایق بندی خانه های نزدیک فرودگاه ها طراحی کند. در حالی که این نویز خارجی را برطرف نمی کند، این برنامه برای فضای داخلی مسکونی موثر بوده است. برخی از اولین فرودگاه هایی که این فناوری در آنها به کار گرفته شد فرودگاه بین المللی سانفرانسیسکو و فرودگاه بین المللی سن خوزه در کالیفرنیا بودند. یک مدل کامپیوتری استفاده می شود که اثرات نویز هواپیما بر سازه های ساختمان را شبیه سازی می کند. تغییرات نوع هواپیما، الگوهای پرواز و هواشناسی محلی را می توان مورد مطالعه قرار داد. سپس مزایای استراتژی‌های مقاوم‌سازی ساختمان مانند ارتقاء سقف، بهبود شیشه‌های پنجره ، گیج کردن شومینه، درزبندیدرزهای ساختمانی قابل ارزیابی هستند.