هواپیمای F-111

نویسنده : امیر حسین انواری 

F-111 یک هواپیمای تهاجمی دوربرد و با شرایط پرواز در آب و هوای مختلف  بود که قادر به حرکت در سطوح پایین برای انهدام اهداف در عمق خاک دشمن است .. F-111 Aardvark در سال 1967 وارد موجودی نیروی هوایی ایالات متحده شد و نسخه جنگنده آن  در سال 1996 بازنشسته شد (جنگ الکترونیک EF-111A تا سال 1998 خدمت می کرد).این هواپیما در ابتدا در سال 1960 طراحی شد تا الزامات USAF برای یک جنگنده بمب افکن را با نیاز نیروی دریایی به یک جنگنده برتر هوایی ترکیب کند، اگرچه نیروی دریایی در نهایت برنامه خود را لغو کرد.

F-111 که عمدتاً یک بمب افکن بود، دارای یک بال جاروبرقی بود که بین 16 درجه و 72.5 درجه متغیر بود، با صندلی کنار هم برای خلبان و افسر سیستم های تسلیحاتی. بال های F-111 برای برخاستن، فرود یا پرواز با سرعت کم مستقیم هستند. با جارو کردن بال های خود به سمت عقب، می تواند دو برابر ازسرعت صوت (2 ماخ) تجاوز کند. F-111F مجهز به نشانگر/خواننده هدف گیری مادون قرمز AN/AVQ-26 Pave Tack برای همه آب و هواها بود که در برجک نصب شده روی غلاف زیر بدنه حمل می شد. این می تواند اهداف زمینی را برای اهداف بمب های لیزری، فروسرخ و الکترواپتیکال ردیابی و تعیین کند. F-111F یکی از موثرترین هواپیماهای متفقین در عملیات طوفان صحرا (1991) بود که بیش از 2400 سورتی پرواز را علیه سایت‌های استراتژیک، سازه‌های خودرو و سنگرهای سخت شده عراق انجام داد.

در مجموع، 556، F-111 از تمام سری ها ساخته شد. 106فروند از آنها F-111F تولیدی بودند. F-111F نمایش داده شده در سال 1991 در جریان عملیات طوفان صحرا با 48 بال جنگنده تاکتیکی در نبرد پرواز کرد. در مه 1996 وارد موزه شد.


نکات فنی:
تسلیحات: یک توپ 20 میلی متری M61A1 ولکان (که بعداً با غلاف هدف گیری مادون قرمز AN/AVQ-26 Pave Tack جایگزین شد به علاوه ترکیبی از حداکثر 24 سلاح متعارف یا هسته ای
موتورها: دو پرت اند ویتنی TF30-P-111 با وزن 25100 پوند. هر کدام را با پس سوز فشار دهید
حداکثر سرعت: 1452 مایل در ساعت
برد: 2971 مایل
دهانه: 32 فوت جارو شده، 63 فوت گسترش یافته
طول: 73 فوت 6 اینچ.
ارتفاع: 17 فوت

جنرال داینامیکس در سال 1962 برنده قرارداد وزارت دفاع ایالات متحده برای توسعه یک هواپیمای مافوق صوت تحت برنامه ای به نام TFX شد. این هواپیما که بعداً F-111 نامگذاری شد، اولین هواپیمای تاریخ بود که ویژگی‌های طراحی خاصی را به کار می‌برد تا بتواند چندین نقش را انجام دهد.

F-111 اولین هواپیمای تولیدی با بال جارویی متغیر است - پیکربندی بال که می تواند در پرواز تغییر کند. بال بازده آیرودینامیکی فوق العاده ای را ارائه می دهد. F-111 با بال‌های کاملاً باز شده می‌توانست از ارتفاع 2000 فوتی بلند شود و فرود بیاید. با بال‌هایی که به طور کامل به عقب کشیده شده بودند، می‌توانست در ارتفاعات بالا یا پایین به سرعت‌های مافوق صوت برسد. در ارتفاعات بالا، F-111 می توانست بیش از 2.2 برابر سرعت صوت پرواز کند. در ارتفاعات پایین، F-111 می توانست با رادار تعقیب زمین خود با سرعت مافوق صوت پرواز کند و زمین را در آغوش بگیرد. F-111 همچنین می تواند مسافت های بین اقیانوسی را بدون سوخت گیری طی کند.

نوع موتور :


این هواپیما با دو موتور توربوفن پس سوز پرت اند ویتنی TF30 کار می کرد. بال های F-111 با هندسه متغیر، کپسول فرار، زمین دنبال رادار و توربوفن های پس سوز فن آوری های جدید برای هواپیماهای تولیدی بودند.

نوع موشک :

برد بلند AIM-54 Phoenix
F-111B برای نیروی دریایی ایالات متحده قرار بود دو موشک هوا به هوای دوربرد AIM-54 Phoenix را حمل کند. این توپ دارای یک تانک بزرگ 2084 گلوله ای بود و دهانه آن توسط فیرینگ پوشانده شده بود. با این حال، به ندرت بر رویF111 نصب می شد

هم کانادا و هم استرالیا F-111 را به عنوان یک هواپیمای حمله تاکتیکی برای جایگزینی CF-104 در نقش حمله هسته ای و شناسایی و F-105 Thunderchiefs RAAF سفارش دادند. در مقایسه با Thunderchief، F-111 عملکرد برتر پرواز، عملکرد بسیار عالی در ارتفاع پایین، توانایی عملیات از باندهای کوتاه تر، بار سلاح بیشتر، اقدامات متقابل الکترونیکی بهتر و برد بسیار بیشتر را ارائه داد. کانادا و استرالیا همچنین می خواستند از F-111 به عنوان یک بمب افکن استراتژیک برای جایگزینی B-47 Stratojet های قدیمی خود استفاده کنند. Thunderchiefs نسبتاً جدید بودند، بنابراین عجله کمی وجود داشت. برای استرالیا، موضوع جایگزینی F-105 به زودی ضروری شد. استرالیا نیروهای تندرچیف خود را در حمایت از نیروهای دموکراتیک در ویتنام جنوبی مستقر کرده بود. شرایط دشواری که آنها تحت آن عمل کردند، همراه با پدافند هوایی آلمان به سرعت تعداد آنها را کاهش داد. F-105 های جایگزین از ایالات متحده برای مدتی بر روی شکاف باقی ماندند. دولت استرالیا پرسید که آیا F-111 های آن می توانند برای تحویل در سال 1967 تسریع شوند.