هواپیمای بل پی-۵۹ ایراکومت

نویسنده : متین پروانه نژاد شیرازی 

بل پی-۵۹ ایراکومت یک هواپیمای جت جنگنده دو موتوره تک سرنشین بود که توسط شرکت بل ایرکرفت  در طول جهانی دوم طراحی و ساخته شد. پی-۵۹ یکی از اولین هواپیمای تولید شده در ایالات متحده بود. از آنجایی که بریتانیایی ها درتوسعه جت جنگنده  بیشتر پیش می رفتند، موتوری را به ایالات متحده اهدا کردند تا در سال ۱۹۴۱ کپی شود. این موتور اساس جت شرکت جنرال الکتریک شد که یک سال بعد توسط پی-۵۹ مورد استفاده قرار گرفت. از آنجایی که هواپیما ضعیف بود، جنرال هوایی ایالات متحده   (USAAF) تحت تأثیر عملکرد آن قرار نگرفت و نیمی از سفارش اولیه ۱۰۰ جنگنده را که قرار بود به عنوان هواپیما اموزشی  مورد استفاده قرار گیرد، لغو کرد. USAAF در عوض به انتخاب لاکهید پی-80 شوتینگ استار   به عنوان اولین جنگنده جت عملیاتی خود ادامه داد. اگرچه هیچ پی-۵۹ وارد جنگ نشد، این هواپیما راه را برای نسل های بعدی هواپیماهای توربوجت ایالات متحده هموار کرد.

در مراحل اولیه جنگ جهانی دوم در سال 1941، سرلشکر Henry H. "Hap" Arnold برای شرکت در نمایش Gloster بریتانیا، اولین هواپیمای جت بریتانیایی دعوت شد. او که تحت تأثیر آنچه دید، یک کپی از نقشه ها را به موتور توربوجت Power Jets W.1 درخواست کرد و آنها را به همراه یک توربوجت Whittle W.1X و نقشه های موتور قدرتمندتر W.2B/23 دریافت کرد. همه اینها به جنرال الکتریک واگذار شد تا آنها یک نسخه آمریکایی از موتور را تولید کنند. در مرحله بعد، شرکت هواپیماسازی بل برای ساخت جنگنده ای که از این جت جدید استفاده می کند، نزدیک شد. بل با پذیرفتن این چالش، با تغییر نسخه ای از جنگنده ملخی کینگ کوبرا P-63 خود شروع به کار کرد.

برای تطبیق با نوع جدید موتورها، P-59A دستخوش تغییرات قابل توجهی شد، مانند بال با قرار گرفتن بالاتر (میان بدنه در مقایسه با تنظیمات بال پایین P-63)، دم و بدنه کشیده و بدنه پهن شده برای پذیرش موتورهای توربوجت. . P-59A جدید با مشکلات زیادی دست به گریبان بود (که بسیاری از آنها به خود توربوجت های اولیه نسبت داده می شد) اما در این جنگنده توسط خلبان چاک یگر که کاملاً از سرعت هواپیما ناراضی بود آزمایش شد. ویژگی های پرواز هواپیما به طرز شگفت انگیزی صاف بود.

P-59A که در به روز رسانی 1.89 "امپریال نیروی دریایی" به عنوان جایزه ای برای رویداد عملیات H.E.A.T در سال 2019 معرفی شد، خود را در موقعیت منحصر به فردی به عنوان یک جنگنده جت در رتبه IV می بیند، اگرچه در مقایسه با حریفان در ملخ های ورزشی درجه بندی نبرد خود دارای توربوجت است. تنها مزیت را به آن نخواهد داد. چندین توربو پروپکت قادر به نگه داشتن آن خواهند بود. با این حال، قدرت مانور این هواپیما در جایی است که می درخشد و هنگامی که خلبان از کنترل سکان و فلپ های رزمی استفاده می کند، P-59A می تواند به طرز شگفت انگیزی بر بسیاری از هواپیماها از جمله Spitfires بریتانیا مانور دهد. توپ 37 میلی متری و سه مسلسل 12.7 میلی متری به اندازه کافی برای سوراخ کردن هواپیماهای دشمن یا از بین بردن تکه تکه آنها کافی است. بدون هیچ گونه مهمات معلق، P-59A به شدت یک جنگنده/بمب افکن رهگیر خواهد بود، مگر اینکه گوشه ای از نقشه وجود داشته باشد که در آن Airacomet بتواند بدون تهدید به کمین جنگنده های دشمن حمله زمینی کند، زیرا برای مفید بودن باید سرعت خود را حفظ کند. .

طراحی هواپیما با معرفی موتور جت گام بزرگی به جلو برداشت. اگرچه برای متفقین ناشناخته بود، اولین هواپیمای خالص توربوجت یک ماه قبل از شروع جنگ جهانی دوم در اروپا به شکل Heinkel He 178 پرواز کرده بود. در اواسط سال 1942، Messerschmitt Me 262 خود را شناخته شد گلستر E28 طراحی شده توسط بریتانیا در اوایل همان سال پرواز کرده بود.

در 4 سپتامبر 1941، نیروی هوایی ارتش بحثی را آغاز کرد که در نهایت منجر به تولید اولین هواپیمای جت آمریکایی، بل P-59 Airacomet شد. اگرچه طراحی بدنه هواپیما آمریکایی بود، اما طراحی نیروگاه از موتور بریتانیایی ویتل که در جت گلاستر استفاده شده بود، به دست آمد.

میل به مخفی نگه داشتن وجود برنامه رانش جت به طور مطلق منجر به اتخاذ نامی شد که قبلاً به فشار دهنده منحل شده XP-59 اختصاص داده شده بود. بر روی کاغذ، به نظر می رسد که جت در واقع یک توسعه مداوم از هواپیمای ملخی بود، بنابراین پیکربندی واقعی آن را استتار کرد. در واقع، برای حفظ این تصور، اولین جت XP-59A هر زمان که روی زمین حرکت می‌کرد، به یک ملخ چوبی ساختگی مجهز می‌شد و ورودی‌های موتور غاردار با بوم برای پنهان‌سازی پوشانده می‌شد.

قرارداد سه جنگنده جت XP-59A در 3 اکتبر 1941 امضا شد و یازده ماه بعد اولین ماشین در کارخانه بل در بوفالو، نیویورک تکمیل شد. این جنگنده برچیده شد و برای آزمایش پرواز به موروک در صحرای کالیفرنیا فرستاده شد. پرواز اولیه در 2 اکتبر 1942 انجام شد. موتورهای جنرال الکتریک هر کدام 1400 پوند نیروی رانش ثابت ایجاد کردند تا جنگنده را به سرعت 404 مایل در ساعت در 25000 پا برسانند. عملکرد اولین جت آمریکایی دیدنی نبود، اما یکی از سیزده هواپیمای YP-59A رکورد جدیدی در ارتفاع 47600 فوتی ثبت کرد. پس از سفارش و تحویل سیزده YP-59A Airacomets با موتورهای رانش 1650 پوندی، ارتش 20 P-59A و 30 P-59B را دریافت کرد که همگی با موتورهای J31-GE5 2000 پوندی کار می کردند.

ارزیابی پرواز نشان داد که P-59 تمایل به انحراف یا تاب خوردن از یک طرف به طول 38 فوت و 10 اینچ را نشان می‌دهد و ارتفاع آن در کناره است که آن را به عنوان یک جنگنده نامناسب می‌کند. در عوض، هواپیماها به آموزش خلبانان جت واگذار شدند تا آنها را برای نسل جدید جنگنده‌هایی که از تخته نقشه بیرون می‌آمدند آماده کنند. پیشنهادی برای مدل تک موتوره Airacomet با برچسب XP-59B با موتور از طریق ورودی‌های ریشه‌های بال نصب‌شده پایین تغذیه می‌شود و در زیر بدنه فرسوده می‌شود. شرکت بل نتوانست زمان لازم را برای طراحی تک موتوره اختصاص دهد و این طرح به لاکهید منتقل شد و در نهایت به عنوان ستاره تیرانداز ظاهر شد.

عجیب است که XP-59A یک گلایدر بسیار رضایت‌بخش ساخت، خلبان‌های آزمایشی اغلب تا زمانی که سوخت تمام می‌شد پرواز می‌کردند و سپس برای فرود به Muroc برمی‌گشتند! وزن خالی P-59B 8165 پوند بود. تسلیحات نصب شده در P-59 شامل 3.50 کالری بود. مسلسل با 600 گلوله و یک توپ 37 میلی متری با 45 گلوله

P-59B حداکثر سرعت 413 مایل در ساعت در 30000 پا داشت. سرعت کروز 375 و سقف سرویس 46200 فوت بود.

هیچ مزیت قابل توجهی نسبت به هواپیماهای معمولی نداشت. P-59 ها به عنوان وسایل نقلیه آزمایشی و جت های آموزشی مفید بودند. چند بعداً به‌عنوان کنترل‌کننده‌های پهپاد اصلاح شدند و کابین دوم جلوتر از کابین خلبان نصب شد.

طی ماه‌های بعد، آزمایش‌های روی نمونه‌های اولیه و P-59‌های پیش‌تولید، مشکلات زیادی از جمله پاسخ ضعیف موتور و قابلیت اطمینان (کاستی‌های رایج تمام توربوجت‌های اولیه)، پایداری جانبی و جهت‌دار ضعیف در سرعت‌های بیش از 290 مایل در ساعت (470 کیلومتر در ساعت) را نشان داد.