مسرشمیت ام‌ئی ۲۶۲

  نویسنده: محمد رضا کشاورز

مسرشمیت ام‌ئی ۲۶۲ به آلمانی نخستین هواگرد جت جنگنده عملیاتی جهان بود. کار طراحی قبل این هواگرد از جنگ جهانی دوم آغاز شد اما مشکلات موتورها، متالورژی و دخالت مقامات بالا، آن را از ورود به شرایط عملیاتی  تا اواسط سال ۱۹۴۴ دور کرد. ام‌ئی ۲۶۲ سریع‌تر و مجهزتر از تمامی جنگنده‌های متفقین از جمله جت بریتانیایی گلاستر متئور، بود. ام‌ئی ۲۶۲ که یکی از پیشرفته‌ترین طراحی‌های عملیاتی صنعت هوانوردی در طول جنگ جهانی دوم بود، شامل نسخه‌های بمب افکن سبک، هواگرد شناسایی و جنگنده شبانه آزمایشی بود.

این هواپیما اولین پرواز خود را در 18 آوریل 1941با موتور پیستونی انجام داد و اولین پرواز خود را با موتور جت در 18 ژوئیه 1942 انجام داد.

خلبانان ام‌ئی ۲۶۲ ادعا کردند که مجموع ۵۴۲ فروند هواگرد متفقین را شکار کردند، اگر چه گاهی اوقات ادعای تعداد بالاتری ابراز می‌شود. متفقین در مقابل مؤثر بودن این هواگرد، دست به حمله به آن در هنگام برخاست و فرود زدند. مشکلات مربوط به قابلیت اطمینان موتور که ناشی از ماهیت پیشگام بودن موتورهای توربوجت جریان محوری - یونکرس یومو ۰۰۴ - نخستین موتور جت تولید انبوه‌شده، بود و حملات نیروهای متفقین به مخازن سوخت در شرایط رو به وخامت اواخر جنگ نیز تأثیرات این هواگرد را به‌عنوان یک نیروی جنگنده، کاهش داد. در نهایت، ام‌ئی ۲۶۲ به خاطر تولید دیرهنگام آن یعنی اواخر جنگ جهانی دوم و تعداد همیشه کم عملیاتی، تأثیری ناچیز بر روند جنگ داشت.

در حالی که استفاده آلمانی از این هواگرد در انتهای جنگ جهانی دوم پایان یافت، تعداد کمی از آنها تا سال ۱۹۵۱ توسط نیروی هوایی چکسلواکی مورد استفاده قرار گرفت. ام‌ئی‌های ۲۶۲ غنیمت‌گرفته‌شده توسط قدرت‌های بزرگ مورد مطالعه و آزمایش قرار گرفتند و در نهایت بر طرح‌های تعدادی از هواگردهای پس از جنگ مانند نورث امریکن اف-۸۶ سیبر و بوئینگ بی-۴۷ استراتوجت تأثیرگذار بودند. تعدادی از هواپیماها در موزه‌ها باقی ماندند و چندین فروند نیز به شکل خصوصی تولید مجدد شدند و با استفاده از موتورهای پیشرفته جنرال الکتریک جی۸۵ به پرواز درآمدند.

 رهبران  آلمان خواستار آن بودند  که 262 Me  که به عنوان یک رهگیر دفاعی در نظر گرفته شده است ، به عنوان هواپیمای حمله زمینی/بمب افکن باز طراحی شود.

این هواپیما در اواسط سال 1944 با از 262 Me عملیاتی شد  Luftwaffe هر جنگنده متفقین ، از جمله شهاب Gloster با موتور جت بریتانیا ، سریع تر و مسلح تر بود.

از دیگر مدل های این شرکت هواپیماسازی قدیمی می توان به مسر شمیت ب اف 109 اشاره کرد .

حملات متفقین در اواخر جنگ به منابع سوخت نیز باعث کاهش امادگی هواپیما برای سورتی جنگی و اموزشی شد. تولید تسلیحات در المان بر روی هواپیماهایی متمرکز بود که راحت تر ساخته می‌شدند، درنهایت me 262 به دلیل معرفی دیر هنگام و تعداد کمی که وارد خدمت شد، تاثیر کمی بر جنگ داشت.

اگر چه استفاده المانی ها از me 262 با جنگ جهانی دوم به پایان رسید، نیروی هوایی چکسلواکی تعداد کمی را تا سال 1951میلادی عملیاتی کرد. همچنین اسراییل از دو تا هشت فروند me 262 استفاده کرده است.

این جنگنده را شرکت مسرشمیت می‌ساخت. بعد از جنگ، نکات طراحی آن، منبع طراحی جنگنده‌های دیگر جهان شد. این جنگنده دارای ارابهٔ فرود سه چرخه و مجهز به دو موتور توربوجت جانکرز جومو، هر یک با کشش ۱۹۸۴ پوند، بود. بال‌ها دارای نسبت منظر نسبتاً زیاد ۷٫۲۳ و اندکی زاویه برگشت به عقب (۱۸٫۵ درجه) بودند. ادوات افزایش دهندهٔ برا به گونه کارآمدی در لبه فرار نصب شده بودند که به همراه اسلاتهای لبه حمله قابلیت‌های برخاست و فرود مناسبی به جنگنده می‌دادند. از نقایص ام ئی-۲۶۲ می‌توان به نداشتن ترمز هوایی اشاره کرد. این وسیله از ملزومات یک هواگرد برای کنترل سرعت است. ام ئی-۲۶۲ علی‌رغم داشتن نسبت کشش به وزن کم دارای توانایی‌های بالایی بوده‌است. سرعت آن ۵۴۰ مایل در ساعت در ارتفاع ۱۹۶۸۵ پا، حدود ۱۰۰ مایل در ساعت بیشتر از سرعت نورث امریکن پی-۵۱ ماستانگ، یکی از بهترین جنگنده‌های ملخدار در جنگ جهانی دوم می‌باشد. در طراحی آیرودینامیک این هواگرد توجه ویژه‌ای به جزئیات شده بود. ام ئی-۲۶۲ توانایی پرواز در روز و شب را داشته و قادر بوده ماموریت‌های حمله به هدف‌های زمینی و شناسایی را انجام دهد. بسته به نوع مأموریت در انواع یک‌نفره و دو نفره ساخته شده‌است. تسلیحات آن شامل چهار توپ ۳۰ میلیمتری در دماغه‌است. اولین درگیری آن با هواگرد دشمن در ۲۵ ژوئیه ۱۹۴۴ رخ داد و در مجموع حدود ۱۴۰۰ فروند از انواع مختلف آن ساخته شد که از اقبال خوش متفقین فقط تعداد کمی از آنها وارد جنگ شدند.