پرواز ۱۵۴۹ یو اس ایرویز( پرواز رودخانه هادسون)

  نویسنده : محمد رضایی 

پرواز 1549 یو آس ایرویز (US. Airways Flight 1549) 

این حادثه در تاریخ ۱۵ ژانویه ۲۰۰۹ در رودخانه هادسون در شهر نیویورک اتفاق افتاده است .

هواپیمای این پرواز یک A320-214 به ریجستر N106US بود. این هواپیما هنگام حادثه تقریباً ۲۵ سال عمر داشته و به موتورهای CFM56-5B مجهز بوده که با برخورد با دسته‌ای از پرندگان غاز کانادایی بالای رودخانه هاتسون از کار افتاده و باعث این فرود اضطراری روی آب  یا به اصطلاح (Ditching) شده.

خلبان این پرواز سالی سالنبرگ و کمک خلبان جفری اسکایلز بود. 

مشخصات فردی کاپیتان پرواز ، سالی سالنبرگر 

نام کامل : Chesley Burnett Sullenberger III

متولد : 23 ژانویه 1951 در دنیس تگزاس . خلبان سالی هنگام حادثه تقریباً 58 ساله بود و در حال حاضر 74 سال سن دارد.

تجربه نظامی

سالی ،خلبان جنگنده در نیروی هوایی ایالات متحده بود و با F-4 Phantom II پرواز می‌کرد 

او پیشتر از آکادمی نیرو هوایی ایالات متحده فارغ التحصیل شد ( US. Air Force academy)

تجربه غیر نظامی 

او برای US. Airways بالای 19000پرواز کرده بوده.

مشخصات فردی کمک خلبان پرواز، جفری اسکایلز 

نام کامل : Jeffrey Bruce Skiles 

تاریخ تولد : 18 نوامبر 1959

(اسکایلز هنگام حادثه تقریباً ۴۹ سال سن داشت اما در حال حاضر ۶۵ سال سن دارد )

تجربه پروازی 

کمک خلبان اسکایز به تازگی پروازهای آموزشی خود را با A320-214 گذرانده بود و این پرواز جزو نخستین پروازهای وی بود. 

شرح کامل پرواز از لحظه استارت تا لحضه برخورد با آب

این هواپیما از باند ۴۰ فرودگاه لاگوآردیا (LGA/KLGA)به مقصد فرودگاه بین‌المللی شارلوت داگلاس (CLT/KCLT) بلند شد و تنها لحظاتی پس از بلند شدن  ، با دسته از غاز های کانادایی در ارتفاع 2800 پایی ( 853 متری)  برخورد کرده و نیروی هر نوع موتور را از دست داد.

این را هم اضافه کنیم که در تاریخ هوانوردی سابقه نداشته که یک هواپیما هر دو موتور خود را در همچین ارتفاعی از دست بدهد. 

در این لحظه خلبان هدایت هواپیما را در دست گرفته و با کنترلر پرواز صحبت می‌کند که به فرودگاه لاگو آردیا برگردد. در همین حین کمک خلبان شروع به انجام چک لیست‌های پروازی اضطراری میکند .

کنترلر کنترلر پرواز به او می‌گوید که می‌تواند در لاگو آردیا فرود اضطراری انجام دهد ولی خلبان طبق تجربه خود احساس می‌کند که موفق نمی‌شود به فرودگاه لاگو آردیا برسد و درست هم فکر می‌کرد 

خلبان از کنترلر می‌پرسد که آیا می‌تواند در فرودگاه تتربورو (TEB/KTEB) فرود بیاید؟

کنترلر در حال بررسی این بود که آیا می‌تواند فرودگاه اضطراری انجام بدهد یا نه که ارتباطش با هواپیما قطع شد .

در همین حین خلبان تشخیص داد که نیروی کافی برای رفتن به فرودگاه لاگو آردیا و فرودگاه تتربورو ندارد ،بدین ترتیب در رودخانه هاتسون نیویورک فرود آمد 

همکاری حرفه‌ای کمک خلبان با خلبان یکی از دلایل اصلی موفقیت در فرود اضطراری روی آب شد. 

این حادثه مورد بررسی سازمان حمل و نقل اداره هوانوردی فدرال (NTSB) قرار گرفت.

 آنها اطمینان داشتند که موتور سمت چپ طبق داده‌های پرواز هنوز کار می‌کرد و نیروی پیشرانه کافی برای رسیدن به فرودگاه چتر برو یا لاگو آردیا دارد اما آنها اشتباه می‌کردند چون بعد از پیدا شدن موتور سمت چپ مشخص شد که آسیب شدیدی به پره‌های راهبر و تیغه‌های موتور وارد شده ۵ تیغه کمپرسور شکسته و ۸ پره متغیر راهور هم کنده شده. خلبان شهادت داده بود که هم موتور چپ نیرویی ندارد و همینطور بود.

سازمان NTSB با همکاری ایرباس با پرواز شبیه سازی شده توانستند در فرودگاه تتربرو و لوگو آردیا فرود بیایند 

اشتباه دیگر NTSB از نظر کاپیتان سالی این بود که آنها عوامل انسانی را در نظر نگرفته بودند 

کاپیتان سالی برای دفاعی از حرفش گفت که هیچکس قبل از ما در چنین شرایطی نبوده که ما بخواهیم از تجربیات آنها استفاده کنیم ولی خلبانان شبیه سازی شده کامل آگاه بودند در شبیه ساز خلبان‌ها بلافاصله با برخورد به پرندگان چرخیدند و به فرودگاه برگشتند اما در واقعیت اینطور نبود آنها به فرصتی برای تصمیم گیری نیاز داشتند . NTSB این موضوع را بررسی کرد و زمان برای تصمیم گیری را ۳۵ ثانیه تعیین کرد. بعد از ۳۵ ثانیه فرصت تصمیم گیری هیچ کدام از خلبانان شبیه ساز نتوانستند حتی به باند پروازی نزدیک بشوند و NTSB به این نتیجه رسید که فرود اضطراری روی خوردخانه هارسون بهترین تصمیم بود. 

این پرواز شامل ۱۵۰ مسافر و ۵ خدمه بود که ۱۰۰ نفر مجروح می‌شوند که ۹۵ نفر از آنها جزئی و ۵ نفر جدی مشروع می‌شوند از این پرواز به عنوان معجزه هادسون نیز یاد می‌شود.