نویسندگان: علی رفیع زاده و نازنین زینب فولادفر
آیا تابحال واژه Ditching یا فرود اضطراری در آب را شنیده اید؟
Ditching یا فرود اضطراری در آب چگونه انجام می شود؟
چه دلایلی باعث Ditching یا فرود اضطراری در آب می شوند؟
چه خطراتی Ditching یا فرود اضطراری در آب را تحدید میکنند؟
امروز در رابطه با فرود اضطراری در آب Ditching) ) و هر سوالی که با خود دراین زمینه در ذهن دارید صحبت میشود و توضیحات کامل و جامع در رابطه با این موضوع برای شما دوستان عزیز ارائه میگردد با ما همراه باشید.
در دنیای هوانوردی، یکی از مهم‌ترین مسائل در مدیریت بحران، شناخت و آشنایی با مفاهیم مربوط به فرود اضطراری است. یکی از این مفاهیم که می‌تواند جان مسافران و خدمه را در شرایط بحرانی نجات دهد، اصطلاح Ditching یا فرود اضطراری در آب است. این فرایند زمانی رخ می‌دهد که یک هواپیما به دلیل نقص فنی، شرایط اضطراری یا دیگر مشکلات فنی مجبور به فرود در سطح آب، مانند دریا، دریاچه، یا رودخانه شود. فرود در آب یک فرآیند پیچیده و خطرناک است که نیازمند دقت بالا و آمادگی ویژه از سوی خلبانان، خدمه و مسافران می‌باشد.
Ditching به معنای فرود هواپیما در آب برای نخستین بار در تاریخ هوانوردی در زمان جنگ جهانی اول به کار گرفته شد. در آن زمان، هواپیماها به دلیل محدودیت‌های تکنولوژیکی و همچنین جنگ، بیشتر در مناطقی که فاقد فرودگاه‌های مناسب بودند پرواز می‌کردند. این مسئله، نیاز به فرود اضطراری در آب را اجتناب‌ناپذیر می‌کرد. در این دوره، بسیاری از هواپیماهای نظامی در شرایط اضطراری مجبور به فرود در دریا یا رودخانه‌ها می‌شدند.
اما دوره‌ای که مفهوم ditching به شکلی سازمان‌یافته‌تر و سیستماتیک‌تر مورد توجه قرار گرفت، در دهه‌های 1930 و 1940 بود. در این دوران، به‌ویژه در جنگ جهانی دوم، بسیاری از خلبانان هواپیماهای نظامی مجبور به انجام فرودهای اضطراری در آب شدند. به طور خاص، جنگ‌افزارهایی مانند بمب‌افکن‌ها و هواپیماهای رزم‌جو که قادر به پرواز مسافت‌های طولانی بودند، به دلیل مشکلات فنی یا آسیب‌های وارده از سوی دشمن، در مناطقی که فرودگاه‌های نزدیک نداشتند، دچار بحران می‌شدند. در آن زمان، بسیاری از این عملیات‌ها نتیجه‌ای جز مرگ و یا گرفتار شدن خلبانان در دریا نداشت.
توسعه‌های بعدی در دهه‌های 1950 و 1960، با پیشرفت‌های تکنولوژی و بهبود طراحی هواپیماها، موجب کاهش نیاز به فرود اضطراری در آب شد. اما همچنان برخی از پروازهای غیرنظامی و نظامی به دلایلی مانند نقص فنی و شرایط جوی مجبور به انجام Ditching شدند. یکی از شناخته‌شده‌ترین حوادث در این زمینه، فرود اضطراری هواپیمای US Airways Flight 1549 در رودخانه هادسون نیویورک در سال 2009 بود.
Ditching به‌طور کلی به عمل فرود اضطراری یک هواپیما بر روی سطح آب گفته میشود. زمانی که شرایط ایمنی دیگر امکان فرود در زمین را ندهد، خلبان مجبور به انتخاب آب به‌عنوان سطح فرود اضطراری میشود. در حالی که فرود در زمین معمولاً با فرودگاه‌ها یا مناطق با دسترسی به باند فرود انجام میشود، فرود بر روی آب شرایط پیچیده‌تری دارد و نیاز به آمادگی ویژه دارد. در هنگام Ditching، باید سرعت، زاویه و موقعیت هواپیما به دقت تنظیم شود تا آسیب کمتری به بدنه هواپیما و مسافران وارد شود.
نقص فنی موتور: یکی از دلایل اصلی Ditching در هواپیماهای مسافربری، خرابی موتور است. زمانی که دو یا چند موتور هواپیما از کار بیفتند، ممکن است فرود در زمین غیرممکن باشد، زیرا نیروی لازم برای فرود امن وجود ندارد.
اتمام سوخت: در صورت نقص در سیستم سوخت‌رسانی یا مدیریت نادرست سوخت، هواپیما ممکن است به طور کامل از سوخت خالی شود و مجبور به فرود اضطراری در آب شود.
آتش‌سوزی یا دود در کابین: در مواردی که آتش‌سوزی یا دود در داخل هواپیما به طور جدی افزایش یابد، خلبان مجبور میشود که در کوتاه‌ترین زمان ممکن هواپیما را به یک منطقه امن هدایت کرده و در آب فرود آورد.
نقص در سیستم‌های هیدرولیکی و ارابه فرود: اگر هواپیما نتواند ارابه فرود خود را به‌درستی باز کند یا سیستم هیدرولیکی به درستی کار نکند، فرود در زمین به شدت مشکل خواهد شد و ممکن است Ditching بهترین گزینه باشد.
شرایط جوی نامساعد: شرایط جوی همچون طوفان‌ها یا شرایط نامساعد جوی که مانع از فرود در فرودگاه‌ها میشود، می‌تواند یکی دیگر از دلایل Ditching باشد.
تشخیص وضعیت اضطراری: نخستین قدم در انجام Ditching، شناسایی و ارزیابی شرایط اضطراری است. خلبان باید تشخیص دهد که فرود اضطراری در آب گزینه‌ای ایمن‌تر از فرود در زمین است.
انتخاب محل مناسب برای فرود: انتخاب موقعیت مناسب روی آب بسیار حیاتی است. سطح آرام و دور از موانع طبیعی مانند کشتی‌ها و جزایر، بهترین گزینه است. همچنین باد باید به‌گونه‌ای باشد که کمترین تاثیر منفی را بر فرود داشته باشد.
آماده‌سازی کابین: پس از تصمیم به Ditching، خلبان باید کابین را آماده کند. این شامل اعلام وضعیت اضطراری، بستن کمربندهای ایمنی و اطمینان از ایمنی مسافران میشود. همچنین باید دستورالعمل‌هایی برای استفاده از جلیقه‌های نجات و دیگر تجهیزات ایمنی داده شود.
فرود کنترل‌شده: فرود هواپیما روی آب نیازمند دقت بالایی است. باید از سرعت و زاویه مناسب استفاده شود تا بدنه هواپیما آسیب نبیند و مسافران و خدمه دچار آسیب جدی نشوند.
تخلیه سریع هواپیما: پس از فرود موفقیت‌آمیز، تخلیه سریع و ایمن هواپیما مهم است. مسافران باید از درهای اضطراری یا خروجی‌های هوایی برای تخلیه سریع استفاده کنند. همچنین باید از قایق‌های نجات و جلیقه‌های نجات استفاده کنند.
جلیقه نجات (Life Vest): جلیقه‌های نجات برای حفظ ایمنی مسافران در آب‌های آزاد ضروری هستند. این جلیقه‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که افراد را در سطح آب نگه دارند.
قایق بادی نجات (Life Raft): پس از فرود هواپیما در آب، قایق‌های نجات به‌عنوان وسیله‌ای برای انتقال افراد به مکان‌های امن‌تر یا محل‌های نجات مورد استفاده قرار می‌گیرند.
فرستنده اضطراری (ELT): این دستگاه‌ها برای ارسال سیگنال‌های اضطراری و اطلاع‌رسانی به تیم‌های نجات استفاده می‌شوند.
کیت نجات: شامل مواد اولیه‌ای مانند آب، غذا، دارو، آینه، فلاشر، چاقو و پتوهای نجات است که برای بقا در شرایط سخت استفاده میشود.
شوک ناشی از برخورد با آب: یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها، خطر شوک ناشی از برخورد بدنه هواپیما با آب است. این شوک می‌تواند منجر به آسیب‌های جدی به مسافران و خدمه شود.
ورود سریع آب به کابین: ورود سریع آب به داخل کابین می‌تواند خطرات زیادی ایجاد کند، به‌ویژه در صورتی که خروج اضطراری به تأخیر بیفتد.
هیپوترمی: در شرایط سرد و در صورتی که افراد مدت طولانی در آب بمانند، خطر هیپوترمی (افت دمای بدن) بسیار بالا است.
فقدان تجهیزات کافی: در صورتی که هواپیما به‌درستی به تجهیزات نجات مجهز نشده باشد، نجات افراد از آب ممکن است به‌طور قابل توجهی دشوارتر شود.
حادثه پرواز 1549 خطوط US Airways (حادثه رودخانه هادسون): در 15 ژانویه 2009، هواپیمای ایرباس A320 خطوط هوایی ایالات متحده پس از برخورد با پرندگان و از کار افتادن دو موتور خود، مجبور به انجام فرود اضطراری در رودخانه هادسون نیویورک شد. خلبان "چسلی سالنبرگر" با مهارت بی‌نظیر خود این فرود اضطراری را انجام داد و همه 155 سرنشین هواپیما نجات یافتند. این حادثه به‌عنوان یکی از موفق‌ترین عملیات‌های Ditching تاریخ شناخته میشود.
Ditching یکی از پیچیده‌ترین و بحرانی‌ترین عملیات‌های هوانوردی است که نیاز به مهارت بالا، تجهیزات مناسب و آمادگی کامل دارد. با وجود پیشرفت‌های فراوان در تکنولوژی هوانوردی، همچنان نیاز به آموزش و آماده‌سازی برای شرایط اضطراری از جمله Ditching ضروری است. آشنایی با تاریخچه، مراحل، تجهیزات و خطرات مرتبط با Ditching می‌تواند به مسافران و خلبانان در مواقع اضطراری کمک کند تا بتوانند جان خود را نجات دهند و شرایط بحرانی را به بهترین نحو مدیریت کنند.
با تشکر از ارایه مقاله شما ،یک نکته بسیار مهم و اساسی در مقاله زیبای شما سهوا مورد مغفول واقع شده است ، در هنگام انجام فرود اضطراری بر روی آب کروی پروازی باید موارد ذیل را در نظر بگیرید Factors a Pilot Must Consider During Emergency Water Landing (Ditching) فاکتورهایی که خلبان هنگام فرود اضطراری روی آب باید در نظر بگیرد The pilot must maintain control of the aircraft until touchdown on water. خلبان باید تا لحظه برخورد با آب، کنترل کامل هواپیما را حفظ کند. شرایط باد و وضعیت سطح آب Landing should be attempted into the wind and parallel to wave direction if possible. در صورت امکان، فرود باید در خلاف جهت باد و موازی با امواج صورت گیرد. پیکربندی فلپ‌ها و چرخ‌های فرود Flaps should be extended to reduce landing speed. فلپ‌ها باید باز شوند تا سرعت فرود کاهش یابد. Landing gear should usually remain retracted to avoid flipping. چرخ‌های فرود معمولاً باید جمع باشند تا از واژگونی هواپیما جلوگیری شود. آماده‌سازی مسافران Passengers should be briefed on brace positions and emergency exits. مسافران باید در مورد وضعیت ایمنی بدن و خروج اضطراری آموزش ببینند. دسترسی به تجهیزات اضطراری Ensure life vests and rafts are ready and accessible. جلیقه‌های نجات و قایق‌های بادی باید آماده و در دسترس باشند. ارتباط با برج مراقبت (ATC) Inform Air Traffic Control of the emergency and intended ditching location. اطلاع دادن به برج مراقبت از وضعیت اضطراری و محل احتمالی فرود برنامه‌ریزی برای بقا پس از فرود Plan for evacuation and survival until rescue arrives. برنامه‌ریزی برای تخلیه و زنده ماندن تا زمان رسیدن نیروهای امدادی. اما نکات بسیار مهم وقتی که باید کروی پروازی آن را قبل از فرود اضطراری بر روی آب باید در نظر بگیرد : Swell refers to long, rolling waves on the surface of the sea, usually formed by distant weather systems or storms. Unlike choppy waves caused by local wind, swells are smoother, more regular, and can travel long distances. The Role of Swell in Water Ditching Pilots are advised to land parallel to the swell direction, even if it means landing with a tailwind. Landing against the swell can cause the aircraft to slam into waves, increasing the risk of breaking apart Primary Swell vs. Secondary Swell The primary swell is the dominant wave pattern on the sea surface. It is typically the largest, longest, and most powerful swell, generated by a major and distant storm system. It usually determines the main wave direction and landing orientation. The secondary swell is a weaker or shorter set of waves that comes from a different direction. It may be caused by another distant storm or local wind activity. While it can interfere with the surface, it’s usually less significant than the primary swell. Pilots should primarily align the landing with the primary swell direction for safety. Awareness of secondary swell is still important, as it can cause cross-wave motion or surface instability. خلبان باید جهت فرود اضطراری را بر اساس سویل اولیه تنظیم کند تا بیشترین ایمنی حاصل شود. آگاهی از وجود سویل ثانویه نیز مهم است، زیرا ممکن است موجب حرکت عرضی یا ناپایداری سطح آب شود. با تشکر فراوان ارادتمندتان رضا رخشانی مقدم
نام و نام خانوادگی :
پست الکترونیک :
نظرات:
برای ارتباط با تحریریه سایت به آدرس تلگرامی mohammad_shafikhani@ مراجعه نمایید. به منظور تبلیغات در سایت با آدرس تلگرامی mohammad_shafikhani @ مکاتبه نمایید . برای اعلام مشکل در سایت و نظرات و پیشنهادات خود با آدرس support@aviationarticles.ir مکاتبه فرمایید.
ایده راه اندازی پایگاه خبری aviationarticlesبه بهمن ۱۳۹7 برمی گردد. پایگاه خبری aviationarticlesبا هدف آگاه و حساس سازی شهروندان وعلاقه مندان و در دسترس بودن تمامی تحلیل ها ومطالب روز هوانوردی ایران و جهان در حوزه تخصصی هوانوردی آغاز به کار کرد.
پایگاهی که سعی دارد با بهره گیری از متخصصان با تجربه و مجرب صنعت هوانوردی ، مقالاتی نو ،جامع و مفید را دراختیارمخاطبان خود قراردهد.
تمامی حقوق مادی و معنوی این وبسایت متعلق به مهندس محمد شفیع خانی می باشد
© طراحی سایت و بهینه سازی : گروه طراحی سیرن